Ο πεζόδρομος, όπου στην μέση τον διέσχιζε τραμ, διέθετε άπειρα μαγαζάκια έτσι καθίσαμε για ένα τσάι, όπου βλέπεις οι ντόπιοι να πίνουν παντού με κόστος μία λίρα (πενήντα λεπτά). Στην συνέχεια φάγαμε doner με κοτόπουλο (εναλλακτική λύση είναι με αρνί) όπου κόστιζε 2 λίρες, εντύπωση μας έκανε το ζυμαράκι που το τυλίγουν, το οποίο είναι λεπτό σαν αραβική πίτα και το καίνε πλάγια στην σχάρα όπου γυρίζει ο γύρος. Γενικά οι τιμές ήταν σε όλα τα προϊόντα σχεδόν, πολύ προσιτές. Εκεί που καθόμασταν ακούμε την φωνή του ιμάμι να σκεπάζει όλη την πόλη. Πραγματικά εντυπωσιακό! Η πόλη και γενικά όλη η Τουρκία περικλύεται παντού από σημαίες της χώρας. Στα περισσοτερα μαγαζιά μέσα είχαν κάδρο με τον Κεμάλ Ατατούρκ.
Στην συνέχεια και ενώ είχε βραδιάσει πήγαμε για μπύρες σε ένα παράλληλο σοκάκι απο την Ιστικλάλ (οι τιμές σαν την Ελλάδα περίπου στα 3 ευρώ).
Επόμενη μέρα αρχίζουμε την διαδρομή μας με κατεύθυνση προς την γέφυρα του Γαλατά ή αλλιώς η γέφυρα με τους ψαράδες, όπου βλέπεις και απο τις 2 πλευρές να ψαρεύουν. Μπροστά μας αγναντεύει το γενί τζαμί. Διασχίσαμε την γέφυρα στην άλλη πλευρά όπου είναι τα κυρίως αξιοθέατα. Επισκεφθήκαμε το παζάρι μπαχαρικών (Αιγυπτιακό παζάρι). Ξάφνου η Αγιά Σοφιά επιβλητική με τον τρούλο της. Απέναντί της, άλλο ενα αριστούργημα εξίσου επιβλητικό το Μπλε τζαμί. Η περιοχή διέθετε παντού πάρκα. Μετέπειτα επισκεφθήκαμε το Grand Bazaar όπου ήτανε τεράστιο και σαν λαβύρινθος, πολλοί πωλητές μας χαιρέταγαν στα Ελληνικά και ισπανικά καθως μας μπερδευαν και με Ισπανούς.
Κάτι που μας έκανε εντύπωση ήτανε οι πολλές γάτες που είχε στην περιοχή. Κάναμε στάση για τούρκικο καφεδάκι (αντίστοιχο με το ελληνικό, η διαφορά ήτανε ότι έιχε και καπάκι για να μην κρυώση γρήγορα). Και ενώ αρχίζει να νυχτώνει ακολουθούμε το δρόμο της επιστροφής προς την γέφυρα του Γαλατά. Εκεί καθόμαστε για να φάμε τα περίφημα Balik ekmek (ψωμάκι με ψάρι και κρεμμυδάκι). Τα καταστήματα ήτανε βαρκούλες στον Βόσπορο, όπου τα ψήνανε και με το που τα είχαν έτοιμα, τα πέταγαν απέναντι στην στεριά όπου τα έπιανε ένας και στα έδινε. Επιστροφή στην μεριά της Ιστικλαλ όπου καθίσαμε για μπύρα και αργυλέ.
Επόμενη μέρα πίνουμε καφεδάκι σε ένα παραδοσιακό καφενείο και πέρνουμε καραβάκι για να πάμε στην Ασιάτικη πλευρά της πόλης. Η διαδρομή με το καραβάκι ήτανε φαντασμαγορική διότι απολαμβάνεις το τοπίο της πόλης όπου δεσπόζουν επιβλητικά τα τζαμιά με τους μιναρέδες τους. Η απέναντι πλευρά μας έκανε εντύπωση γιατί έμοιαζε περισοτερα με δυτική πόλη, Το άλλο που παρατηρήσαμε ήτανε ότι οι γυναίκες σε αυτή την πλευρά φόραγαν λίγοτερες μπούρκα από στην άλλη μεριά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου